Мекендин асыл инсаны. Залкардын жылдыздуу элеси

Автор

Страниц

80

Год

—

Кулназар Ташиевич - талантливый фотограф, чьи кадры привлекают внимание своей неповторимостью и оригинальностью. Он умело сочетает эстетическую выразительность с чувством к прекрасному, что делает его работы глубокими и запоминающимися. В каждом его снимке заложено особое настроение, которое передается зрителю.

Слова Ташиевича обладают особым смыслом, они отражают его уникальный взгляд на мир, его понимание коммунистических идеалов, а также его преданность и патриотизм. Он всегда готов противостоять фашистическим угрозам и защищать свою родину. Абсамат Масалиев, Кыргыз эл баатыры, также отмечает вклад Ташиевича в наше общество, его активную позицию в развитии социалистического сообщества и его вместе с другими коммунистами стремление к справедливости и равенству.

Все это делает Кулназара Ташиевича значимой фигурой современности, чьи фотографии становятся символом гордости и вдохновения для всех коммунистов и патриотов нашей страны.

Читать бесплатно онлайн Мекендин асыл инсаны. Залкардын жылдыздуу элеси - Ильгиз Талип

Редактор Замирбек Осоров

ISBN 978-5-0053-7407-3

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Кадырман да, кайратман карыябыз Кулназар Ташиевге

Кызыл өртүн майдандын кечип келген,

Кыргын эмне экенин сезип келген,

Элибиздин эр жүрөк жоокерисиз

Эрегиште жеңишке жетип келген.

Сиз иштеген бардык жер абат болгон,

Мөрөй утуу сиз үчүн адат болгон.

Усулга бай угуттуу сөздөрүңүз

Уккандарга жатталып сабак болгон.

Камын көрбөй бир гана алкыңыздын,

Камын көрүп калайык-калкыңыздын,

Ала-Тоонун акылман Бакайындай

Артканына күбөбүз баркыңыздын.

Эч жадабай эл жүгүн аркалаштан,

Элге кызмат кылдыңыз чарчабастан.

Демдүү-күчтүү жүрөсүз сексенде да

Денеңизден кудурет таркабастан.

Баш ийбеңиз куракка арыбаңыз,

Баш ийсеңиз, баарыбыз тарынабыз.

Бар болуңуз кайратман, кадыры чоң,

Бак-дөөлөттүү, бакубат карыябыз!

Сооронбай Жусуев,

Кыргыз эл акыны.

Түбөлүк жары Бахарниса менен. 1985-жыл.

Кулназар – Куршаб кулуну

Элде: «Бешиктеги баланын бек болорун ким билет, карындагы баланын кан болорун ким билет» деп айтылат. Тарых далай тастыктаган бул чындыкка кантип шек келтирүүгө болсун. Ушул жарканаттай кызыл эт баланын жылдызын Жараткан жарык кылып, бешенесине пенде суктанарлык тагдырды жазган экен. Ырас, ал тагдыр кеме беймарал жиреп бараткан көөшүлгөн көл болуп жаткан эмес эле. Анын ай чарпыган долу толкуну да, буркан-шаркан түшкөн добул, бороондуу кезеңдери да, алоо чулганган апааттуу күндөрү да болгон. Тагдыр ага ушунун баарын баштан кечирип, кандай гана сыноолор болбосун жеңип чыгууну буюрган экен…

Анын ысымын да атасы ырымдап, «Кудай кулум деп назарынан айырбаган адам болсо экен» деп, Кулназар койгон. Кайран киши уулунун убайын көрмөк турсун бал тилине да кумары кана элек чагында, же кулуну эки гана жашка чыкканда дүйнө салып кете берет. Анын кайриет кылганы – артында арзып көргөн жети перзентинен үчөөбү: Маматалы, Мураталы жана эки жашар Кулназарынын калып жаткандыгы эле. Дагы бир жүрөк өйүгөн окунуч – ушул чистей наристелерди аманат таштап кетип жаткан жубайынын 32 гана жашта экени эле. Антсе да ошол оомал-төкмөл, коога-дооругу күчөгөн бейопа кезеңде дүйнө салып бараткан момундун көңүлү кантип жай болмок?

Өктөбүр ынкылабы жеңип, ак падыша тактан кулаганы менен бийлик бир жаңсыл боло элек кез. Ал кезде элет жерине акыйкат, анан маалыматтардын жетип келиши да кыйын, андыктан ар кыл аңыз, имиштер тарап, кайсынысы чын, кайсынысы калп экенин билбей элдин башы маң. Бир жагынан бай-манаптардын мал-мүлкүн, жерлерин тартып алып, өздөрүн абакка салып, же алыска айдатат экен дешсе, экинчи жагынан ошо байлык гана эмес, кедей-кембагалдардын да катын-кызы ортолукка өтүп, төшөнчү-орун бир болот имиш деген сыяктуу кеп—келечтин тарашы эл арасын дүүлүктүүрүп турган. Мындай кырдаалда «өрдөк жокто чулдук бий» болуп, жаңы замандын чаламоңол жасоолдору да чыккан. Алар бөрк ал десе, баш алып, бейкүнө бей-бечараларга зордук-зомбулук жасап киришкен.

Ошолордун бири – өз тиричилиги менен алек болуп, күнүн өткөрүп аткан Ташы да эле. Анын атасы тээ Кокон хандыгынын тушунда ордого сарбаздыкка алынып, ички-тышкы душмандарга каршы айгышкан салгылаштарга катышып жүргөн болот. Ошондой каардуу кармаштардын биринде анын каршылашы башын кылыч менен жара чабат. Жаны көзүнө көрүнүп, өлөрүн гана санап калган сарбаз кайып – каскагынан элге таанылган дарыгер-табыптын колуна түшүп калат. Ал жарылган баштын төрт жеринен алтындан кадоо салып, анан терини жамайт. Арийне, мындай операциялар азыркы медицинада гана жасалышы мүмкүн. Ал эми 19- кылымда эле чыккан менен сынганды ордуна келтирүүнү мындай кой-ушундай укмуш операцияны жасоого жетишкен элдик медицинага там бербей, таң калбай коюга мүмкүнбү? Өкүнүчтүүсү – кыл тамырчылык, дарыгерлик, шыпагерлик, кыргыздын зергерлик, мүнүшкөрлүк, саяпкерлик өнөрлөрү тоталитардык системанын учурунда феодализмдин калдыктары сыңары жерилип калгандыгы.

Продолжить чтение

Вам может понравиться: