Su üzərində bahar

Автор

Страниц

Год

—

Книга, написанная Рафаилом Али оглы Тагизаде, носит название "Тезадлы гедже". В ней автор рассказывает о трудностях жизни одинокой ночи. Он описывает переменчивые настроения и эмоции, которые возникают в ночное время. Автор отмечает, что жизнь - это не сцена, а лишь занавес, за которым скрываются боли и проблемы. В глубине ночи, как золотой ветер, проносящийся мимо, все эти проблемы исчезают, меняя настроение. То, как мы себя чувствуем, важнее, чем состояние, и это отражается на нашей коже. Автор отмечает протяжность ночи, которая дает возможность взглянуть на себя и прийти к переменам. Он говорит о том, что в плане развития и изменений в жизни всегда есть возможность преодолеть наши страхи и испытания. В следующей части книги автор выражает свою неудовлетворенность, чувство потери и одиночество. Он задается вопросом, что делать и куда идти, и чью дверь стукнуть. Автор говорит, что хочет сказать, что он огорчен и просит, чтобы гнев открыл дверь, а он - смерть. Эти строки написаны 7 июля 2013 года. Затем приводится в стихотворной форме образ тоски, заданный 5 сентября 2014 года.

Читать бесплатно онлайн Su üzərində bahar - Rəfail Tağızadə

ISBN 978-5-4498-3406-5

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Təzadlı gecə

Haldan-hala düşən adamlar təki

bu tənha gecəni yaşamaq çətin.

Ömür səhnə deyil, gecələr pərdə

çəkəsən sitəmin üstünə, dərdə.

Dəyişər əhvalın mehsiz, küləksiz,

dəlib keçər səni qızıl yel kimi.

Tutar ürəyindən, dəyişər halın,

ağarar bənizin qara tel kimi.

Səhərə hələ bir uzun gecə var.

Uzanar bu gecə zülmət dərətək,

daşıyar yuxulu – ölü adamı

səhər sahilinə yumşaq bərətək.

Kiminin nəfəsi çatar səhərə,

kimi qaranlıqda boğulub gedər.

Kimi yuxularda gələr dünyaya —

gecənin bətnindən doğulub gedər.

Haldan-hala düşən adamlar təki

bu tənha gecəni yaşamaq çətin.

Ömür səhnə deyil, gecə də pərdə

çəkəsən sitəmin üstünə, dərdə…

07.07.2013

Darıxıram

Könlümə toran düşüb,

içim dolu sualdı.

Baxdım sınıq güzgüyə,

Allah, bu hal nə haldı?

Üzümdəki sevinci

gözümün yaşı yuyur.

Sıraya dərd düzülsə,

öndə ayrılıq durur.

İçimdə olan yolun

izinə düşəmmirəm.

Dünyaya vurulmuşam

əlimi üzəmmirəm.

Məndən bezən tənhalıq

bu gecə boğar məni.

Könlünə insaf düşsə

təzədən doğar məni.

Hara gedim mən belə,

kimin qapısın döyüm?

Deyim ki, darıxıram,

aç qapını, mən ölüm?!

05.09.2014

Ağ bulud

Düşüb bu yolun ağına,

baş alıb, çıxıb gedəsən.

İzin də arxanca baxa,

yox olub birdən itəsən.

Gedəsən tamam uzağa,

əlinə bir əl dəyməyə.

Baxasan güldən savayı,

gözünə bir göz dəyməyə.

Nə qulaqda köhnə səda,

nə ürəkdə köhnə xəta,

nə də ki gözündə əda —

özündən itib gedəsən.

Ağ bulud ağlaya səni,

tək günəş dağlaya səni.

Gecənə ay boylana,

göy dəniz saxlaya səni.

Ləpələr silə izini,

yuyasan özün-özünü.

Düşüb dənizin bətninə

bir təzə insan doğasan.

27.12.2014

Bİr kəhər dayanıb Cıdır Düzündə

Bu atın yalını kim darayıb, kim?

Darağı əlində gəzən kim imiş?

Kimsəsiz yurdumun tənhalığında,

külək nəvazişi məni bitirmiş.

Mənim səhərimin üzü qaranlıq,

günümün, ayımın işığı itib.

Mənim kürəyimdə qamçı səsləri,

boynumda üzəngi kölgəsi bitib.

Sükutu qoynuna çəkən dərədə

həsrətin, kədərin izi üzündə.

Köhnə tumarında sığalım itən,

bir kəhər dayanıb Cıdır Düzündə.

Bu yerin gözəli Qarabağ atı,

gör neçə illərdi, kişnəmir, gülmür.

Bu sınıq qollarım, topal əllərim,

nə vaxtdı at yalı daraya bilmir.

19.01.2014

Kİmsəsiz evlər

İlahi, bu evdə kim qalacaq, kim?

Bu evin yükünü kim qaldıracaq?

Çəkib öz içinə dərd havasını,

bu sönmüş ocağı kim yandıracaq?

Üşüyən sobada dərdli kösövlər,

qırılan, yarımçıq ömür kimidi.

Qaralmış divarı bağrına basan,

kövrək xatirələr kömür kimidi.

Sahibin axtaran bir qara xəyal

qulaq kəsilibdi yel sorağına.

Dikib gözlərini qəriblər kimi

bağlı qapıların lal dodağına.

Yiyəsiz evlər də adam kimidi,

bir ev də beləcə yetim qalacaq.

İsti nəfəslərə möhtac evlərin,

həsrətdən içini torlar alacaq.

İlahi, bu evdə kim qalacaq, kim

Sükutda boğulan zaman içində.

Dərdi özü boyda nəm çəkən evlər,

intizar içində, güman içində.

03.02.2014

Qoru mənİ

Bu gecə yuxumu ərşə çəkdirən

dərdlər göy əskiyə bükəcək məni.

Tutub öz əlimlə, dırnaqlarımla,

hələ codlaşmamış barmaqlarımla

məni öz qanıma boyuyacaqdı.

Sonra maddım-maddım baxıb üzümə

bu dərdi taleyə bağlayacaqdı.

Qanımı dondurub, səsimi kəsib,

küyümü içimdə saxlayacaqdı.

Arzular qurtarmır, güman yetişmir,

uzanan əlimə ümman yetişmir.

Sən məni dənizin üstünə çıxar,

istərsən yeriyib gedim bu yerdən.

Məni utandırma özüm-özümdən.

Açın bu gecənin qapılarını.

Udacam gecəni hava qarışıq,

Продолжить чтение

Вам может понравиться: