Փոքրիկ հսկիչը

Автор

Страниц

5

Год

2021

Саако пришел на работу ранним утром. Аракс уже была на месте. Многократно она пыталась оставить его позади в работе, но ей это не удавалось. Эта женщина всегда умудрялась выйти вперед из всех. Саако приветствовал его и прошел в холл. Это был небольшой магазин. Первой обязанностью было навести порядок в Араксинои́ комнате. Там они нашли продукт - различные виды зерновых. Араксинои́ помещение находилось у входа. Он выполнял все счета, а она - Рубен, уже уходили продукт клиентам. После завершения рабочего дня отец уже был на выходе из магазина. В это время он отправлялся проверить магазины вместе с друзьями. Рано утром и до позднего вечера он отлично проводил время со своими друзьями. Если во время первого визита он чувствовал усталость, вечером он чувствовал себя бодрее. Компания продолжала посещать магазины, встречая знакомых Вагана в бакалее. В аллейке магазинов торговали различные виды продуктов. Владельцы магазинов трудились на этом месте уже несколько лет. И Саако мог сказать, что его глаза увеличились перед разнообразием товаров. Друзья были восхищены не только главными достопримечательностями, но и новыми машинами, новыми песнями, новыми танцами, новыми девушками и т. д. и т. д... Теперь ему было пятнадцать лет. Отдав все безмятежные утра и ночи, когда он возился со своими друзьями. Если в предидущем магазине хорошо подвесили провиант, то в этот вечер он останется без питания на целый год, как может пьян. Он пребывал в месте одинаково как и восемнадцатилетний трезвый парень. Когда он увидел мертвые рыбы Аракси, он стал пятьнадцатилетним. Вначале он ни на чем не зацикливался. Мускулы рук переходили сразу в чёрные колени, многообразные глаза были и идущаяя быстро фиолетовая кожа. Как-то раз, сидя за столом, он услышал комплименты, которые были невидимы с первых дней. Он не захотел пить компот, он перешёл туда из возраста. Он был занят просто макушкой, когда увидел, что его слова не доходили до его сердца. Иногда он думал, что они трудятся в магазине Аракса. Он уплатил счет в один момент, при этом он проводил предприятно счеты. Вдруг ему захотелось плакать, и музыкальные программы исчезли уже с первого дня.

Читать бесплатно онлайн Փոքրիկ հսկիչը - Egretta Garzetta

Սահակը եկավ աշխատանքի վաղ առավոտյան։ Արաքսին արդեն տեղում էր։ Քանի անգամ աշխատել է նրանից շուտ գալ, չի ստացվել։ Այդ աղջկան հաջողվում էր միշտ բոլորից առաջ անցել։ Սահակը բարևեց նրան ու անցավ հոր աշխատասենյակ։

Սա փոքր խանութ էր։ Առաջին հարկում նստում էր Արաքսին։ Նկուղում գտնվում էր ապրանքը՝ սննդամթերքի զանազան տեսակներ։ Արաքսին նստում մուտքի մոտ։ Բոլոր հաշիվները կատարում էր նա, իսկ ինքը կամ Ռուբենը՝ աշխատողը, արդեն հանձնում էին ապրանքը գնորդին։

Իր աշխատանքի անցնելուց հետո հայրը գալիս էր խանութ ավելի ուշ։ Եկած ժամանակ էլ հերթով գնում էր կողքի խանութները, այցելում վաղեմի ծանոթներին։ Փողոցում գտնվող խանութների տերերը աշխատում էին այստեղ արդեն մի քանի տարի։ Ու Սահակը կարելի ասել մեծացել էր շատերի աչքերի առաջ։ Հարևանները ականատես են եղել և՛ պատեական գժություններին, և՛ երիսարդական հարբած համերգներին, և՛ նորանոր մեքենաներին, և՛ տարբեր աղջիկներին, և՛ այլն, և՛ այլն… Հիմա ինքը երեսունհինգ տարեկան է։ Վաղուց անցել են այն անհանգիստ ցերեկներն ու գիշերները, երբ լավ տժժացնում էր ընկերների հետ։ Եթե առաջ լավ հարբելուց հետո, առավոտյան ոտքի էր կանգնում այնպես, կարծես ամբողջ տարին չէր խմել, առողջ ցուլի նման կարող էր ամեն աշխատանք՝ առանց կաթիլ անգամ հոգնելու կատարել կամ նորից մի լավ գիշեր անցկացնել, ու նորից արթնանալ մաքուր դատողությամբ, ապա հիմա, եթե մի անգամ նման աշխույժ գիշեր անցկացնի, ապա հիմա պետք է երեք օր, ուժերը վերականգնելու համար։

Սահակը չէր հաշվում իրեն ծերուկ, բայց և տասնյոթ տարեկանի խելագար արարքներ այլևս չէր անում։ Սակայն երբ տեսնում էր Արաքսիի ուռած թշիկները ու կենտրոնացած հայացքը, ակամա դառնում էր տասնյոթ տարեկան։ Այդ աղջիկը սկզբում ոչ մի տպավորություն չթողեց իր վրա։ Միջին հասակի, խճուճ մազերը հանգիստ ալիքներով իջնում էին ուսերից ներքև, շագանակագույն աչքեր ուներ ու զարմանալի սպիտակ մաշկ։ Մի վայրկյան Սահակին նույնիսկ թվաց թե հիվանդագին սպիտակ։ Սակայն օրիորդը ցավ ունեցողի տեսք չուներ։ Առավոտից իրիկուն նստած համակարգիչի առաջ գրիչն ու թղթերը ձեռքին անդադար հաշիվներ էր անում։ Նրա սուր աչքից չէր վրիպում ոչինչ, ամեն ինչ պիտի լիներ տեղը տեղին։ Խոսքերը ուղղված իրեն միայն գործնական էին։ Սուրճ խմելուց լսած կոմպլիմենտները անտեսվեցին առաջին օրվանից։ Ինքն էլ չուզեց ջրիկանալ, անցել էր այդ տարիքից։ Միայն քթի տակ ժպտում էր, երբ տեսնում էր, որ իր խոսքերը նրա սրտով չեն։ Իրեն երբեմն թվում էր, թե իրենք են աշխատում Արաքսիի խանութում։ Գնորդներին անդադար ժպտում էր ու ուշադիր լսում։ Դեմքին խաղում էր ամեն մկան։ Երբ խոսում էր Սահակի հայրը, մինչև նախադասության ավարտը հոնքերը, աչքերը, շրթունքները հազար տեսակ փոխվում էին։ Սահակը տեսնում էր, ինչպես հոր տարիքը հարգելով նա զսպում է իրեն ու մինչև խոսքը չի վերջացել, ձայն չի հանում։ Իր հետ օրիորդը այդքան համբերություն չուներ։ Ճիշտ է ատամները կրճտացնում լռում էր, բայց երբ հանդիմանում էր, ալեկոծվում փոթորկվում էր ծովի նման։ Ու այդ խուճուճը իրեն հուզում էր։ Միթե՞ մի օր ձեռքս չես ընկնելու։

Продолжить чтение

Вам может понравиться: